Ξύλινη Λιβανοθήκη - Λειψανοθήκη | Παναγία Άξιον Εστί

Καλαίσθητη λιβανοθήκη με κεντρικό θέμα εικόνα της Παναγίας Άξιον Εστί. Ένα εξαιρετικό εργόχειρο φτιαγμένο με πολύ μεράκι από το εργαστήριό μας, Ταξιάρχες. Κατασκευασμένη από φυσικό ξύλο με μπρούτζινα αντικέ διακοσμητικά στοιχεία. Φέρει ως κεντρικό θέμα στο καπάκι της ρώσικης τεχνοτροπίας εικόνα της Παναγίας, φιλοτεχνημένη με την τεχνική της μεταξοτυπίας με φύλλο χρυσού 18 καρατίων και ανάγλυφα ανεξίτηλα χρώματα. Το ξύλο είναι βαμμένο με χρώμα κιμωλίας σε μπορντό απόχρωση, ενώ έχει εφαρμοστεί χρυσή πατίνα κεριού δίνοντας ιδιαίτερες διαφάνειες στο χρώμα και μοναδική αισθητική. Στο εσωτερικό της φέρει αναπαράσταση από αγιογραφημένο πρότυπο του χεριού του Κυρίου που ευλογεί. Τα θέματα και το ξύλο προστατεύεται με ειδικό βερνίκι σε σατινέ απόχρωση. Είναι κατάλληλη για θυμίαμα και τη φύλαξη λειψάνων, ενώ διαθέτει ασφαλές κλείσιμο. Αποτελεί ένα υπέροχο δώρο ευλογίας για αγαπημένα πρόσωπα και ιερείς.

Διαστάσεις (Μήκος × Πλάτος × Ύψος): 8 × 8 × 5 cm, με εσωτερικές 6 × 6 × 3 cm

* Χωρητικότητα σε θυμίαμα: 90 g

Χειροποίητο προϊόν από το εργαστήριο Ταξιάρχες

Συμβολισμός

Το θυμιάτισμα είναι μία πράξη που γίνεται ώστε να συνδεθούμε πνευματικά και ψυχικά με τον Ύψιστο. Το ιδιαίτερο άρωμά του που αναδίδει κατά την ώρα της καύσης, μας ηρεμεί και μας χαλαρώνει. Προκαλεί αίσθημα γαλήνης και ψυχικής ειρήνης, δρώντας αγχολυτικά. Η ευωδιά συμβολίζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ενώ ο καπνός που πάει πάντα προς τα πάνω συμβολίζει την προσευχή μας προς τον Κύριο. 

Ιστορικά στοιχεία

Κάποτε στις Καρυές του Αγίου Όρους ήταν ένας γέρων μοναχός σε ένα κελί, μαζί με τον υποτακτικό του. Ένα βράδυ, λοιπόν, ο γέρων θα πήγαινε στην αγρυπνία, όπως συνήθιζε και είπε στο μοναχό να μείνει στο κελί και να διαβάσει την ακολουθία του. Κάποια στιγμή, κάποιος του χτύπησε την πόρτα. Ήταν ένας ξένος μοναχός, που του ζήτησε να μείνει εκεί. Ο υποτακτικός μοναχός τον δέχτηκε. Την ώρα του όρθρου σηκώθηκαν να ψάλλουν μαζί την ακολουθία. Όταν όμως ήλθαν στην Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, ο υποτακτικός έψαλλε μέχρι τέλους τον ύμνο, ενώ ο ξένος μοναχός στάθηκε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου και με άφθονη ευλάβεια και φόβο έψαλλε: «Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον, και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών». Και μετά επισύναψε και την Τιμιωτέραν μέχρι τέλους. Έκανε τόση εντύπωση στον υποτακτικό, που του ζήτησε να του γράψει τον ύμνο για να τον ψάλλει κι αυτός. Του έφερε λοιπόν μια πλάκα, όπου έγραψε ο ξένος μοναχός τον ύμνο με το δάχτυλο. Ως θαύματος τα γράμματα χαράχτηκαν  τόσο βαθειά, σα να ήταν σε μαλακό πηλό. Έπειτα του είπε πως αυτόν τον ύμνο θα ψέλνετε από δω και στο εξής και έφυγε. Ο ξένος μοναχός ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ που ήρθε στη γη για να μεταδώσει τον ύμνο στους πιστούς. Την εικόνα την τοποθέτησαν στο Ιερό Βήμα του Πρωτάτου και ονομάστηκε Παναγία Άξιον Εστί.